OND II* Królowa Górna

j@jko

Wpadłam na taki pomysł (nie wiem czy dobry) żeby zacząć nowy temat Wesoly

Warto spróbować.Niełatwo jest mówić o tym co się czuję,co nas boli,co cieszy,więc może łatwiej będzie napisać..?
Czasem mamy mnóstwo problemów,z którymi sobie nie radzimy...pytań na które szukamy odpowiedzi...przeżyć,którymi chcemy się podzielić z innymi...-cały skarbiec naszego ludzkiego serca Wesoly

Piszmy więc po to,żeby sobie pomagać,albo żeby po prostu,zwyczajnie się wygadać Wesoly

j@jko

Czasem się tak zastanawiam ile szans dziennie marnujemy; szans by uczynić coś dobrego.

Dziś np.idąc przez rynek z Edytą,mijałyśmy kalekiego człowieka,żebrającego na ulicy...Widok normalny,jak na co dzień-można by powiedzieć.Ale dopiero później dotarło do mnie jaka "znieczulica" opanowuje ludzi..jak Mnie już opanowała.. Smutny

Jaki człowiek jest naiwny,licząc na to,że znajdzie się ktoś inny,kto pomoże temu biedakowi; że ja nie jestem w stanie mu pomóc,że mój"grosz"nic mu nie da! Przecież wszyscy ludzie przechodzący tamtędy tak właśnie sobie myślą-że ktoś inny to za nich zrobi.

Tak daleko szukamy BOGA,a nie widzimy Go tak blisko..Tak chcemy uczynić coś wielkiego,a nie wiemy,że to trzeba zaczynać od rzeczy małych..

A gdyby człowiek się tak zastanowił chwile...
Gdyby to Pan Jezus siedział tam na ulicy,bez nogi,żebrając o marnego grosza,pewnie bez wahania rzuciłabym się mu na pomoc.To czemu tego nie zrobiłam? Sama siebie pytam...-Bo nie widzimy w drugim człowieku Boga! niestety to prawda Smutny

Bo nam się wydaje,że to tylko człowiek,a to AŻ CZŁOWIEK..
Muszę coś z tym zrobić..

To tyle rozważania na dzisiaj...

Mateusz S

też miałęm taką sytuacje, tylko ześlepą kobietą, ale mnie cos ruszylo i dalem to co mialem

j@jko

Czyli jednak nikt nic nie pisze................ Smutny

szkoda

Agnieszka

z pewnością wszyscy myślą Wesoly

j@jko

j@jko

np.wczoraj w Żegocinie,jak jechaliśmy na cmentarz,ktoś potrącił samochodem człowieka...jak wracaliśmy (za chwilkę) stała już karetka i reanimowali gościa.........Masakra! Pierwszy raz widziałam na własne oczy jak ktoś "odchodzi"...i czułam taką bezsilność...

Agnieszka

przypomniałąś mi coś..... Kiedyś jedziemy do koiścioła i na poboczu koło cmentarza, leży gościu i też go reanimują..... Ale jak jechaliśmy już z kościoła, to był tylko czarny worek i 2 ludzi....... Smutny

takie dziwne uczucie.... Tak jak Renia powiedziałąś, gdy widzisz jak ktoś odchodzi, chcesz mu pomóc, ale nie wiesz jak..... jedyne co nam pozostaje to pomodlić się za niego....

j@jko

Dzięki Aguś....
A ten gościu nie żyje......podobno zmarł im podczas reanimacji...(+)

Agnieszka

kułcza, ale to jest uczucie.... jak sobie o tym pomyślę jeszcze, to mnie takie ciary przechodzą.... brrr

j@jko

Wczoraj byłam w Domu Dziecka na Michałkówce.
Niesamowite jak te dzieci pragną być kochane i ile radości i miłości potrafią same dać.......masakra! Uśmiech kieruję prosto w ich stronę Wesoly

tak świetnie jeszcze nigdy chyba się nie czułam (nawet w przedszkolu),tego mi było trzeba Mruga

Od razu zostałam okrzyknięta "ciocią Renatką" i robiłam 1000 rzeczy naraz Wesoly

Weszliśmy tam do nich z taką niepewnością i nieśmiałością,a tu nagle ktoś cię ciągnie za rękę i słyszysz tylko: "Ciocia choć siobie siądź koło mnie to się pomodlimy,a później pokaziem ci moje MPtsi od mikołaja" Mruga

A później to się działo................ Wesoly

Ksiądz czytał im bajki, mnie porwano gdzieś do maluszków,Natalkę dorwało kilka dziewczynek,a Marek robił chłopcom karuzelę Wesoly

Dużo by pisać...zachęcam do odwiedzenia kiedyś takiej placówki.....

Agnieszka

My byliśmy kiedyś jeszcze w podstawówce w Domu Dziecka, ale rzeczywiście ile te dzieci mają radości w sobie Wesoly

Tak wszyscy chcą byc w centrum uwagi, żeby się tylko z nimi bawić Wesoly

Nawet był tam taki jeden chłopczyk, co tak nie chciał się za bardzo z nikim bawić, a jedna z koleżanek, tak jakoś na niego zadziałała, że zaczął się śmiać, zaczeła z nim rozmawiać, bawić się. Nie chcieli nas z tamtąd wypuścić, tłumaczyli im, że musimy iśc do szkołu uczyć się, a oni już ubierają swoje malutkie plecaczki i już idą z nami Wesoly

Nie mogliśmy się od nich oderwac, jak weszliśmy do jednego z pokoików gdzie były dzewczynki, i chcielismy już wyjsć, to nas nie wypuściły. Tak mocno się nas trzymały, że nie było szans żebyśmy z tamtąd wyszły Wesoly

Ale żeczywiście, tam panuje taka atmosfera, nie wiem jak ją opisać.
byliśmy jeszcze tam piętro wyżej, a tam były takie dzieciaczki co ledwo co chodziły, takie malutkie. Wchodzimy tam, a tam byli tacy młodzi ludzie, w moim wieku w tedy byli tak na oko.Brali te dzieci na ręce usmiechali się do nich, karmili.
Jedna dziewczynka opowiadała nam, że za niedługo przyjdzie po nią mamusia, że ja stąd weźnie. A my co jej odpowiemy, że nie przyjdzie???? Smutny

Trzeba było zmienić temat.

klaudusia

no pamiętam...
albo jak kolezxanka wyciągła sobie drożdżuwke:D Wesoly

i podleciał do niej nie wiadomo skąd jakis chłopczyk (okrzyknieety został buszmenem) i wyrwał jej to jedzenie dosłownie z ust i jadł.
Ni ema się co śmiac...
Ahhh fajnie odwiedzic takie dzieic...
Aga a pamiętasz tą ślicznotke Weroniczke?

Agnieszka

Noooo, ale miaął oczka piękne. Taka fajniutka, spokojna Wesoly